Najlepszy dla pisania jest brak jakichkolwiek problemów.
"Dwie samotności" to nic innego jak zapisana na kartach książki rozmowa. Nie byłoby w tym może nic dziwnego, gdyby nie fakt, że uczestniczyli w niej dwaj przyszli nobliści, kiedy zaczynali odnosić pierwsze sukcesy literackie. O tym, jak spektakularna była to rozmowa, świadczy fakt, że w Polsce książka ukazuje się ponad pół wieku od tego spotkania.
Jakie było to spotkanie? Patrząc na relacje świadków - magiczne. Sala, na której odbywała się rozmowa, będąca swoistym wywiadem autora z autorem, była wypełniona po brzegi. Debata przekroczyła przeznaczony limit czasu, a i tak wątki nie zostały wyczerpane. Na szczęście, udało zorganizować się jeszcze jedno spotkanie - wówczas sala wypełniła się ponownie, tym razem na długo przed rozpoczęciem rozmowy. W tym wydarzeniu było coś hipnotyzującego, co przyciągało słuchaczy.
Taki sam jest też zapis tej rozmowy. Książka wciąga, czaruje i wprawia w zachwyt. Znajdziemy tutaj magię, pewnego rodzaju czar i swoistą czułość, a to wszystko połączone z żartem na wysokim poziomie oraz dozą ironii. Dodać do tego trzeba czasami sprzeczne opinie autorów, którzy wykazali się ogromną kulturą osobistą i szacunkiem do swojego rozmówcy. Chociaż nie powiem, niekiedy pojawiają się emocje, ale dodają one szczypty pikanterii do tej plastycznej masy pięknych słów. To wszystko przekłada się na wręcz niespotykany styl rozmowy, lepszy od stylu spotykanego w wielu wyważonych książkach, podczas pisania których autor mógł poświęcić tygodnie, miesiące, a nawet i lata na poszukiwanie odpowiednich słów.
Znajomość twórczości autorów nie jest potrzebna do lektury "Dwóch samotności", niemniej dialog jest doskonałym dopełnieniem, a nawet i omówieniem literatury obu panów. Warto przeczytać wcześniej najbardziej znane dzieła tych pisarzy nie tylko ze względu na możliwe spojlery, ale też ze względu na możliwość poznania innej interpretacji utworów.
Jedyne moje zastrzeżenie dotyczy załączonych dodatków - wspomnień słuchaczy, wywiadów z autorami, wstępy do rozmowy oraz opracowania. Mogło być ich zdecydowanie mniej, tym bardziej, że tylko niektóre z nich były naprawdę trafne. Nie umniejsza to jednak wartości całości wydania.
"Dwie samotności" to chwytająca za serce rozmowa, będąca także prawdziwą ucztą dla mózgu. Nie da się ukryć, że polskie wydanie wywołuje również błysk oka - okładka jest naprawdę przepięknie wykonana, a od grafiki trudno odwrócić wzrok.
Wydawnictwo: Muza, Znak
Data wydania: 21.04.2021
Liczba stron: 176
Przeczytane: 30.04.2021
Ocena: 8/10
Ocena: 8/10
Ta książka już czeka na mojej półce. Nastawiam się na dobrą lekturę.
OdpowiedzUsuńOj to zdecydowanie coś dla mnie.
OdpowiedzUsuńMam ebooka, ale po twojej recenzji wydaje mi się, że to jedna z tych książek, którą chciałabym mieć fizycznie.
OdpowiedzUsuńKsiążki jak narkotyk