Podsumowanie maja i czerwca

Znów przeleciały nam dwa miesiące, a ja nie mogę w to uwierzyć. Patrząc na moją krzywą czytelniczą, można było wnioskować, że te dwa miesiące będą dla mnie rewelacyjne pod kątem czytelniczym. Nic bardziej mylnego. Jeszcze jakiś czas temu, kiedy źle się czułam, czytała na potęgę. Teraz się to zmieniło - od jakiegoś czasu walczę ze zdrowiem, a kiedy źle się czuję, książka jest ostatnią rzeczą, o której myślę. 

Nie jest jednak tak, że przed te 2 miesiące nie zaszczyciłam wzrokiem nawet okładki. W maju udało mi się przeczytać 2 książki, które nie były zbyt obszerne i łącznie dały 539 stron. Na pierwszy ogień poszła "Moja irlandzka piosenka", która okazała się dla mnie całkowitą katastrofą nie tylko bez brak dobrego irlandzkiego klimatu i głupkowatą akcję (inaczej nie mogę tego nazwać), ale też przez beznadziejnych bohaterów i kiepski warsztat pisarski. Odbiłam to sobie książką, którą miałam na uwadze od czasów matury (czyli dawno temu, za pięcioletnimi studiami...). "Rafał Wojaczek, który był" zdecydowanie podbił średnią opinię o moim czytelniczym maju. 

W czerwcu ponownie przeczytałam 2 książki, ale zdecydowanie grubsze - dały one 1110 stron. Robiłam tysiąc podejść do "Wybrańców". Niestety, Steve Sem-Sandberg bardzo mnie rozczarował. Temat lektury jest ciężki, owszem, ale wykonanie jest jeszcze cięższe. Historia zaczęła się rozkręcać dopiero pod sam koniec, a nuda to ostatnie słowo, które powinno stać obok tak dramatycznego zagadnienia. Rzutem na taśmę zdołałam przeczytać jeszcze przedpremierowo nowość na polskim rynku wydawniczym - "W samym sercu morza". Opinię o niej możecie przeczytać tutaj.

Jak minęły Wasze ostatnie tygodnie - siedząc w domu spędzaliście czas z książkami? Czy Wasze życie wróciło już do normy?