Muumimaassa

Moikka! 

Rekordy popularności pobił wpis o moich muminkowych przedmiotach, którymi tak uwielbiam się otaczać. Skoro Wy tak bardzo lubicie ten post i tak chętnie go wciąż odwiedzacie, postanowiłam przygotować nowy o takiej samej tematyce. Szczególnie, że od tamtego czasu w moim otoczeniu pojawiło się kilka mniej lub bardziej ciekawych Muminków (dla mnie żaden nie jest mniej ciekawy, tak gwoli wyjaśnienia). Jest tego na tyle sporo, że spokojnie zajmę Wam kilka chwil. Tak więc jakie Muminki zagnieździły się w moim domu od czasu poprzedniego wpisu?

Herbata

Przede wszystkim była to znów herbata, tym razem w odsłonie jesienno - zimowej. Przepiękne zimowe pudełeczko (mam już tyle pomysłów, jakie skarby mogę w nim trzymać) oraz dość "ciężkie" smaki nie przekreślają jej jednak latem. Ja z pewnością sięgnę po jakąś saszetkę podczas chłodniejszego, deszczowego, choć letniego dnia. Co teraz Nordqvist dla nas przygotował? 

Otóż sześć czarnych herbat o różnym smaku: Wonders of the world z Tatusiem Muminka (o smaku truflowo - czekoladowym), Cool story z Buką (o smaku pieczonego jabłka), Rosy dreams z Panną Migotką (o smaku wanilii i żurawiny), Longing for adventure z Włóczykijem (ciasteczkowo - śmietankowa), It's play time! z Muminkiem (o smaku bergamotki i pomarańczy) oraz Magic Storm z Hatifnatami (o smaku wanilii i gruszki). Jako że nie lubię herbaty z mlekiem, najbardziej obawiałam się tej z Włóczykijem... Tymczasem była to jedna z moich ulubionych herbat. Wszystkie pachniały cudownie, ale ta była w tym mistrzowska. Zaraz po niej moją ulubioną była ta z Muminkiem - tyle, że była bardziej ostra i wyrazista. Trufla była również bardzo smaczna, podobnie jak żurawina. Pieczone jabłko też dobrze wspominam, choć jako tako pieczone owoce mnie odrzucają. Jedyne, co mnie zawiodło, to Hatifnatowie z gruszką i wanilią. Ani trochę nie czułam tam tego smaku - nawet w zapachu nie odznaczała się niczym szczególnym. Ale pięć przepysznych herbat i cudowne pudełko może wybaczyć jedną mniej ciekawą herbatkę. Zestaw 36 saszetek można kupić w sklepie Stół z powyłamywanymi nogami.

Kalendarz

Rok temu sprawiłam sobie przepiękny kalendarz, który pokazywałam Wam w poprzednim muminkowym poście. W tym roku nie mogło być inaczej, choć tym razem sama wybrałam rysunek na okładkę. Zgłosiłam się ponownie do pani Pauliny, która prowadzi Pracownię Artystyczną Kredka (gorąco zachęcam do zerknięcia na stronę i podziwiania przepięknych prac pani Pauliny - szczególnie zainteresować może ona osoby planujące ślub, choć oczywiście nie tylko). Jeśli więc macie jakiś pomysł na własny projekt, gorąco polecam tę pracownię. U mnie nie mogło być inaczej, pani Paulina wręcz przerosła moje oczekiwania. Kalendarz jest przepiękny, ręcznie malowany i praktyczny - na gumce, aby nic mi z niego nie uciekło. Choć nie wiem, czy cokolwiek chciałoby uciec od takiego perfekcyjnego Włóczykija! Rok temu na pewno nic nie zginęło. Tak jak poprzednio - format spory, kalendarz dzienny, czyli dokładnie to, czego potrzebuję. Przy okazji pochwalę się, że przy zamówieniu otrzymałam też przepiękną zakładkę do książki z bardzo fińskim motywem (pokażę ją w innym poście, który mam w planach pod koniec marca) oraz magnes w kształcie zielonego serduszka.

Foremki do wykrawania ciastek

Kiedy tylko zobaczyłam te foremki, byłam wniebowzięta. Odkąd w moim domu pojawił się nowy piekarnik, żadne babeczki nie chcą mi wyjść. Naprawdę - różne przepisy, różne sposoby pieczenia - wszystko na nic. Przerzuciłam się więc na ciastka, które wychodzą rewelacyjne. Nie mogło w takim razie zabraknąć muminkowych foremek z oficjalnego sklepu Muminkowego, a sprowadzonych przez Stół z powyłamywanymi nogami. 

Zdecydowałam się na dwie sztuki. Musiał to być Włóczykij i Mi, skoro to moi ulubieni bohaterowie. Dostępne są też inne wzory: Hatifnat, Ryjek, Muminek, Mamusia Muminka i Tatuś Muminka. Pojedynczo, w zestawie, w rozmiarze normalnym i w rozmiarze XL. Moje są w rozmiarze normalnym, ale i tak wydają mi się całkiem spore. Obawiałam się, że delikatne elementy (kok, szyja, buciki) będą ciężkie do wykrojenia. Nic z tego. Foremki są naprawdę ostre. Wystarczy raz wcisnąć je w ciasto, nie trzeba ich super mocno dociskać i poruszać nimi na boki, aby wykrojony kształt odszedł od ciasta. Dla mnie to prawdziwy atut, bo nienawidzę się siłować w kuchni. Tak więc teraz przy pieczeniu towarzyszą mi ci mali bohaterowie, inne foremki odeszły w zapomnienie. 

Kubek

Bardzo Wam się podobał mój ręcznie malowany kubek z małą Mi, ale ja wciąż czułam niedosyt i chciałam mieć w swojej kolekcji ten fińskiej marki Muurla. Dostępne są w wersji z uszkiem lub bez, a także w dwóch pojemnościach - 0,2 i 0,4 litra. Mniejszy wydawał mi się po prostu... maluteńki. Niejednokrotnie oglądałam je w Empiku i miałam wrażenie, że są naprawdę mikroskopijne. 

Zamówiłam więc ze sklepu internetowego garneczki.pl ten większy wariant. Emaliowany kubek, według mnie, nie nadaje się na herbatę, ale na czekoladę lub kakao jak najbardziej. No i co? Nie ma szans, żebym wypiła tak dużo! Zazwyczaj robię sobie połowę kubka, ewentualnie 3/4 jego wielkości. Brakuje mi rozmiaru pomiędzy tymi dwoma, ale nie narzekam. Wariant mniejszy faktycznie mógłby we mnie pozostawiać niedosyt słodkości w postaci gorącej czekolady. 

Zakładka do książki

W mojej kolekcji nie mogło zabraknąć muminkowej zakładki do książki. Tym razem chciałam mieć wszystkich bohaterów, albo przynajmniej większość z nich, a nie jedynie Włóczykija czy Mi. Zakładka jest firmy Pluto Produkter, w której zakochałam się przy okazji świecznika - karuzeli z małą Mi, ale kupiłam ją także przez Stół z powyłamywanymi nogami.

Zakładka jest metalowa, posiada białą wstążeczkę. Są na niej: Mamusia Muminka, Tatuś Muminka, Muminek, Panna Migotka, Mi oraz Włóczykij. Jedynym mankamentem zakładki jest jej delikatność. Oczywiście w niczym to nie przeszkadza, jeśli spojrzeć na zastosowanie - włożyć do książki, książkę zamknąć i odłożyć gdzieś na bok, może do torebki. Ja właśnie trochę boję się włożyć książkę z tą zakładką do mojej torby. Obawiam się, że zakładka wypadnie, trochę się wysunie i stanie się z nią coś niedobrego. Ale używam jej już kilka miesięcy i nic podobnego się nie wydarzyło. Zaznaczam to jednak, gdyby ktoś chciał sobie takową sprawić, a często zdarzają mu się wypadki z książką w roli głównej - takie wypadki, jak chociażby wkładanie książki do torby tak, że się ona otwiera i wszystko z niej wysypuje, ewentualnie wkłada ją grzbietem w dół, książka się otwiera, a później ktoś szuka kluczy lub telefonu pomiędzy stronicami. 

Książki

Przegrałam, jeśli chodzi o poszukiwania książek. Poprzednie tomiki przygód Muminków miałam w starym wydaniu z przepięknymi okładkami - białymi z kolorowymi rysunkami. Walczyłam i szukałam wszędzie tych wydań, ale, niestety, poległam. Nowe wydanie nie jest już takie ładne - nudne, szarawe. W końcu liczy się treść, prawda? Owszem, ale i tak z żalem patrzę na moją kolekcję. Trudno. Z nowej serii mam "Dolinę Muminków w listopadzie" (recenzja tutaj) oraz "Zimę Muminków" (recenzja tutaj). Tę drugą polecam właśnie na ten okres - rzecz najważniejsza w książce dzieje się właśnie na przełomie zimy i wiosny, więc mogłaby Wam umilić oczekiwanie na ciepło.

Tymczasem to wszystko, co dziś mam Wam do pokazania. Mam nadzieję, że za jakiś czas wrócę tutaj z podobnym postem, a znając moje zamiłowanie do Muminków, jest to naprawdę wysoce prawdopodobne. Póki co chciałabym, aby wpis przypadł Wam do gustu tak samo jak poprzedni post. Odnośnik do niego znajduje się tutaj.