Agnieszka Frączek "Byk jak byk. Rzecz nie całkiem poważna o całkiem poważnych błędach językowych"

"Ze świecą szukać kogoś, kto nigdy nie popełnia błędów. Byki zdarzają się wszystkim- profesorom, dziennikarzom, pisarzom. Mnie, przyznaję, rumieniąc się, również... Cała sztuka polega na tym, aby w porę takiego byka wytropić i chwycić za rogi" - tymi właśnie słowami rozpoczyna się książka Agnieszki Frączek "Byk jak byk. Rzecz nie całkiem poważna o całkiem poważnych błędach językowych" i nietrudno nie zgodzić się z tymi zdaniami. Choć książka skierowana jest głównie dla dzieci, dorośli również powinni na nią zerknąć, bo i oni popełniają błędy. 

Książka edukuje poprzez zabawne wierszyki i kolorowe ilustracje. Oba sposoby przedstawiania treści pozwalają zapamiętać więcej (niezależnie od wieku) i wnieść więcej korekt w swoim języku z niedużej książeczki. Choć "Byk..." ma tylko nieco ponad pięćdziesiąt stron, zawiera sporo informacji. Niemal na każdej stronie omówiony został konkretny błąd, dodatkowo wytłumaczony, gdyby ktoś miał problemy z przyznaniem racji autorce. Plusem ułatwiającym zapamiętanie są również kolory użyte do poprawnych form (zielony) i błędnych (czerwony). 

Problem polega jedynie na tym, że tytuły wierszyków są w kolorze neutralnym (niebieskim), a one zawierają właśnie błędy. Ponadto, czcionka jest większa, a przez to wyrazy wpadają w oko... i mogą zostać źle zapamiętanie. Im mniej patrzenia na tytuły, tym lepiej. Gdyby wówczas został użyty kolor czerwony i na przykład przekreślony, błąd zostałby lepiej przyswojony przez czytelnika. Takie drobne niedociągnięcie ze strony wydawcy.

Pomimo tej jednej "wpadki" nie zauważam innych minusów. Tym bardziej, że książka opiewa naprawdę często popełniane błędy, głównie przez dorosłych. Nawet autorka przyznaje, że wspomniane "byki" słyszy wszędzie i bardzo często - a najczęściej w sklepie. Mowa jest również o błędach, na które często nie zwracamy uwagi, bo wydają nam się nieistotne, choć w rzeczywistości przecież tak nie jest. 

Z powyższych względów polecam książkę i dzieciom, i dorosłym. Wydaje mi się, że to właśnie dorośli powinni chwycić za tę pozycję i przejrzeć ją dokładnie. To przecież dorośli uczą najmłodszych poprawnej polszczyzny. Nawet jeśli milusińscy zostali dobrze nauczeni w szkole, to zewsząd słyszą błędne formy - w dodatku z ust dorosłych najczęściej padają owe gafy, a przecież to dorośli są dla nich autorytetami. Dlatego jeszcze raz polecam przeczytanie tej książki. Nie zajmuje to dużo czasu, zapewniam, a forma przekazywania wiedzy jest na tyle ciekawa, że pozwala zapamiętać wszystko w sposób błyskawiczny i trwały.

Przeczytane: 21.08.2016

Ocena: 8/10

Recenzja na LC